1. زمان حال و گذشته:
    زمان‌های حال در انگلیسی برای توصیف وقایع حال، آینده و خلاصه‌سازی داستان‌ها به کار می‌روند.
    چهار نوع زمان حال وجود دارد:
      *حال ساده*: برای توصیف وقایع عمومی یا عادی (مثلاً "من کار می‌کنم").
      *حال استمراری*: برای توصیف عمل‌های در حال انجام (مثلاً "من در حال کار کردن هستم").
      *حال کامل*: برای نشان دادن عمل‌های کامل شده با ارتباط با حال (مثلاً "من کار کرده‌ام").
      *حال کامل استمراری*: نشان‌دهنده عمل‌های پیوسته تا حال است (مثلاً "من در حال کار کردن بوده‌ام").
     برای توصیف وقایع گذشته، از زمان گذشته استفاده کنید، حتی برای وقایع طولانی‌مدت در گذشته (مثلاً "وقتی کودک بودم، در روستا زندگی می‌کردم").

2. استفاده نادرست از قیدها:
    قیدها وظایف مختلفی دارند، اما استفاده بیش از حد از آن‌ها ممکن است متن را ضعیف کند.
    قیدهای شیوه‌ای (مثلاً "با شدت" "به طور گسترده") اغلب بیش از حد استفاده می‌شوند.
    به جای اینکه فقط از قیدها برای توصیف اقدامات استفاده کنید، سعی کنید از متن و سیاق استفاده کنید.

3. تفاوت بین "your" و "you're":
     "your" نشان‌دهنده مالکیت است (مثلاً "کتاب شما").
    "you're" اختصاری از "you are" است (مثلاً "شما دارید به مهمانی می‌روید").

4.اشتباه در قرار دادن اپستروف‌ها:
شما احساس می‌کنید که اپستروف‌ها کمی پیچیده‌اند، اما یک‌بار قوانین را دنبال کنید، آسان خواهد شد. قرار دادن اپستروف در جای اشتباه یک اشتباه متداول است.
قوانین:
 اپستروف‌ها نشان‌دهنده‌ی این هستند که چیزی به چیز دیگر تعلق دارد یا متعلق به کسی دیگر است.
 برای نشان دادن اینکه چیزی متعلق به یک نفر است، اپستروف را قبل از حرف "S" قرار دهید.
  مثال: "گوسفند دختر" (The girl’s sheep).
  برای نشان دادن اینکه چیزی متعلق به بیش از یک نفر است، اپستروف را بعد از حرف "S" قرار دهید.
  مثال: "گوسفندان دخترها" (The girls’ sheep).
 اپستروف‌ها همچنین در کلمات اختصاری مانند "Can't" برای نشان دادن حذف حرف "O" از "Cannot" استفاده می‌شوند.
 اپستروف‌ها هرگز برای تبدیل کلمه به جمع استفاده نشوند.

5.**There / Their / They're**:
    "There" به مکانی اشاره می‌کند که در اینجا نیست (مثلاً "آنجا").
   "Their" مالکیت را نشان می‌دهد (مثلاً "خانه‌ی آن‌ها").
   "They're" اختصاری از "they are" است (مثلاً "آن‌ها دارند به مهمانی می‌روند").

6. تلفیق کلمات مشابه و اشتباه‌های املایی:
     زبان انگلیسی کلماتی دارد که به صورت مشابهی تلفیق می‌شوند یا املایی مشابه دارند، اما معانی متفاوتی دارند.
    مثال‌های معمول:
     "Two"، "too" و "to"
      "Here" و "hear"
      "Your" و "you're"
      "Weather" و "whether"

7. استفاده نادرست از مقایسه‌ها:
    برخی کلمات مقایسه را ترتیب می‌دهند، و استفاده نادرست از آن‌ها باعث ایجاد اشتباهات می‌شود.
    مثال:
     نادرست: “.It was much hotter today” "امروز خیلی گرم‌تر بود."
     درست: “.It was much hotter today than yesterday” "امروز خیلی گرم‌تر از دیروز بود."

8. تلفیق اشتباه صفت‌ها و قیدها:
   تلفیق نادرست صفت‌ها و قیدها باعث زبان غیررسمی و ناشی از ناآموزی می‌شود.
    مثال‌های نادرست:
   “.It was a real nice day today”  "امروز روز خوبی بود."
   “.I ran quick to the bus stop”  "من به سرعت به ایستگاه اتوبوس دویدم."
     نسخه‌های درست: 
   “.It was a really nice day today"  "امروز واقعاً روز خوبی بود."
   “.I ran quickly to the bus stop”  "من به سرعت به ایستگاه اتوبوس دویدم."

9. قرار دادن اشتباه مفعول‌ها:
   اشتباهات در قرار دادن اشتباه‌ها باعث تغییر معنای جمله می‌شود.
   مثالی از اشتباه در قرار دادن مفعول:
   نادرست: “.He almost walked for the entire day”  "او تقریباً تمام روز را پیاده رفت."
   درست: “.He walked for almost the entire day”  "او تقریباً تمام روز را پیاده رفت."

در زبان انگلیسی، دقت در گرامر و نشانه‌گذاری ضروری است و افزایش اعتماد به نفس در جلوگیری از هر گونه اشتباه گرامری بخش مهمی از مسیر یادگیری شماست. بهتر است روزانه به تقویت گرامر خود بپردازید؛ این کمک می‌کند تا نویسنده‌ی اطمینان‌بخشی با تسلط بر زبان انگلیسی شوید