امروزه زبان انگلیسی یکی از رایج ترین زبان ها در جهان است که حدود 1.5 میلیارد نفر در سراسر جهان به آن صحبت می کنند. این زبان رسمی بسیاری از کشورها از جمله بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند است.

انگلیسی همچنین زبان بین المللی تجارت و دانشگاه است و یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است.

با وجود استفاده گسترده، زبان انگلیسی بدون چالش نیست. از آنجایی که این زبان از بسیاری از زبان‌های دیگر وام گرفته است، دانستن نحوه املا یا تلفظ برخی کلمات ممکن است دشوار باشد. و از آنجایی که لهجه های مختلف انگلیسی بسیار زیاد است، درک فردی از یک منطقه متفاوت می تواند سخت باشد.

اما، به طور کلی، انگلیسی یک زبان غنی و انعطاف پذیر است که با نیازهای دنیایی که به سرعت در حال تغییر است سازگار شده است. این واقعاً یک زبان جهانی و مسلط است – و زبانی که هیچ نشانه ای از کاهش سرعت در آن دیده نمی شود. با ما همراه باشید تا شما را در تاریخچه زبان انگلیسی راهنمایی کنیم.
 

زبان انگلیسی چیست و از کجا آمده است؟
زبان انگلیسی یک زبان ژرمنی غربی است که در انگلستان سرچشمه گرفته است. این زبان پس از چینی ماندارین و اسپانیایی سومین زبان پرگفتار در جهان است. زبان انگلیسی در طول قرن ها تحت تأثیر تعدادی از زبان های دیگر از جمله نورس قدیم، لاتین، فرانسوی و هلندی قرار گرفته است.

قدیمی ترین اشکال انگلیسی توسط آنگلوساکسون ها صحبت می شد که در قرن پنجم در انگلستان ساکن شدند. آنگلوساکسون ها ترکیبی از قبایل ژرمنی از اسکاندیناوی و آلمان بودند. آنها با خود زبان خود را آوردند که به آن انگلیسی قدیم می گفتند.

دوره های مختلف زبان انگلیسی
زبان انگلیسی در طول تاریخ خود دوره های مشخصی را پشت سر گذاشته است. جنبه های مختلف زبان در طول زمان تغییر کرده است، مانند گرامر، واژگان، املا و غیره.

دوره انگلیسی قدیم (قرن 5-11)، دوره انگلیسی میانه (قرن 11-15) و دوره انگلیسی مدرن (قرن 16 تا کنون) سه بخش اصلی در تاریخ زبان انگلیسی هستند.

بیایید نگاهی دقیق تر به هر یک بیندازیم:

دوره انگلیسی قدیمی (500-1100)
دوره انگلیسی قدیم در سال 449 پس از میلاد با ورود سه قبیله ژرمنی از قاره آغاز شد: آنگل ها، ساکسون ها و جوت ها. آنها در جنوب و شرق بریتانیا، که در آن زمان توسط سلت ها سکونت داشتند، ساکن شدند. آنگلوساکسون ها زبان مخصوص به خود را داشتند که به آن انگلیسی قدیم می گفتند که از حدود قرن پنجم تا قرن یازدهم به آن صحبت می شد.

انگلیسی قدیم یک زبان ژرمنی بود و به این ترتیب با زبان های سلتی که بریتانیایی ها صحبت می کردند بسیار متفاوت بود. همچنین این زبان بسیار متفاوت از انگلیسی ما بود. این یک زبان بسیار متمایز بود، به این معنی که کلمات بسته به نحوه استفاده از آنها در یک جمله می توانستند شکل خود را تغییر دهند.

چهار گویش شناخته شده در زبان انگلیسی باستان وجود دارد:
 

• Northumbrian in northern England and southeastern Scotland,
• Mercian in central England,
• Kentish in southeastern England,
• West Saxon in southern and southwestern England.
   

دستور زبان انگلیسی قدیم نیز دارای سیستم پیچیده ای بود که دارای پنج حالت اصلی (اسمی، مضارف، مثنی، دایی، ابزاری)، سه جنسیت (مذکر، مؤنث و خنثی) و دو عدد (مفرد و جمع) بود.

آنگلوساکسون ها نیز الفبای مخصوص به خود را داشتند که به نام فوتورک معروف بود. Fuhorc از 24 حرف تشکیل شده بود که بیشتر آنها از نمادهای رونی نامگذاری شده بودند. با این حال، آنها الفبای رومی را نیز قرض گرفتند و در نهایت شروع به استفاده از آن کردند.

واژگان نیز کاملاً متفاوت بود و بسیاری از کلمات از زبان های دیگر مانند لاتین، فرانسوی و نورس قدیم وام گرفته شده بودند. اولین گزارشی از انگلستان آنگلوساکسون که تا کنون نوشته شده است مربوط به سال 731 پس از میلاد است - سندی که به عنوان تاریخ کلیسایی مردم انگلیس توسط ارجمند بد شناخته می شود، که با ارزش ترین منبع از این دوره باقی مانده است.

یکی دیگر از مشهورترین نمونه های ادبیات انگلیسی قدیم، شعر حماسی Beowulf است که بین قرن های 8 و 11 سروده شده است. در پایان دوره انگلیسی قدیم در پایان قرن یازدهم، وست ساکسون تسلط یافت و در نتیجه بیشتر اسناد باقی مانده از این دوره به گویش ساکسونی غربی نوشته شد.

دوره انگلیسی قدیم زمان تغییرات بزرگی برای بریتانیا بود. در سال 1066، نورمن ها به انگلستان حمله کردند و آنگلوساکسون ها را فتح کردند. نورمن ها در اصل مهاجران وایکینگ اهل اسکاندیناوی بودند که در قرن دهم در فرانسه ساکن شده بودند. آنها به زبان فرانسوی صحبت می کردند که پس از فتح نورمن ها زبان طبقه حاکم در انگلستان بود.

دوره انگلیسی قدیم در سال 1066 با فتح نورمن ها به پایان رسید. با این حال، زبان انگلیسی قدیم تا قرن دوازدهم در برخی از مناطق انگلستان صحبت می شد. پس از آن با انگلیسی میانه جایگزین شد.
 

دوره انگلیسی میانه (1100-1500)
مرحله دوم زبان انگلیسی به دوره انگلیسی میانه معروف است که از حدود قرن دوازدهم تا اواخر قرن پانزدهم صحبت می شد. همانطور که در بالا ذکر شد، انگلیسی میانه پس از فتح نورمن ها در سال 1066، زمانی که نورمن ها انگلستان را فتح کردند، ظهور کرد.

در نتیجه فتح نورمن ها، فرانسوی به زبان طبقه حاکم تبدیل شد، در حالی که طبقات پایین به انگلیسی صحبت می کردند. این منجر به تعدادی تغییر در زبان انگلیسی، از جمله کاهش تعداد عطف ها و قواعد دستوری شد.

انگلیسی میانه اغلب به دو دوره تقسیم می شود: انگلیسی میانه اولیه (قرن 11-13) و انگلیسی میانه متأخر (قرن 14-15).

انگلیسی میانه اولیه (1100-1300)
دوره اولیه انگلیسی میانه در سال 1066 با فتح نورمن ها آغاز شد و بسیار تحت تأثیر زبان فرانسه قرار گرفت، زیرا نورمن ها کلمات فرانسوی بسیاری را با خود آوردند که جایگزین معادل های انگلیسی قدیمی خود شدند. این فرآیند به نام نرمی سازی شناخته می شود.

یکی از بارزترین تغییرات در واژگان قانون و حکومت بود. بسیاری از کلمات انگلیسی قدیمی مرتبط با این مفاهیم با معادل های فرانسوی خود جایگزین شدند. به عنوان مثال، کلمه انگلیسی قدیم برای پادشاه cyning یا cyng بود که با کلمه نورمنی که ما امروز استفاده می کنیم، king جایگزین شد.

فتح نورمن همچنین بر دستور زبان انگلیسی باستان تأثیر گذاشت. سیستم عطف شروع به خراب شدن کرد و کلمات شروع به از دست دادن پایان خود کردند. این نفوذ اسکاندیناوی واژگان انگلیسی را ساده تر و منظم تر کرد.
 

انگلیسی میانه متأخر (1300-1500)
دوره متاخر انگلیسی میانه از قرن چهاردهم آغاز شد و تا قرن پانزدهم ادامه داشت. در این زمان، زبان انگلیسی بیشتر تحت تأثیر فرانسوی قرار گرفت.

با این حال، جنگ صد ساله (1337-1453) بین انگلستان و فرانسه به این معنی بود که زبان انگلیسی بیش از پیش در اسناد رسمی استفاده می شد. این به استانداردسازی زبان و یکنواخت شدن آن کمک کرد.

یکی از مشهورترین نمونه های ادبیات انگلیسی میانه، داستان های کانتربری اثر جفری چاسر است که در اواخر قرن چهاردهم نوشته شد. چاسر اولین نویسنده اصلی انگلیسی بود و به استانداردسازی بیشتر این زبان کمک کرد. به همین دلیل، انگلیسی میانه اغلب به عنوان انگلیسی Chaucerian نیز شناخته می شود.

تأثیر فرانسوی را می توان در واژگان نیز مشاهده کرد، و بسیاری از وام واژه های فرانسوی در این مدت به انگلیسی معرفی شدند. انگلیسی میانه نیز تحت تأثیر معرفی مسیحیت قرار گرفت و بسیاری از اصطلاحات مذهبی از لاتین به عاریت گرفته شدند.

دوره مدرن انگلیسی (1500 تا کنون)
بعد از انگلیسی قدیم و میانه، مرحله سوم زبان انگلیسی به نام انگلیسی مدرن می آید که از قرن شانزدهم شروع شد و تا امروز ادامه دارد.

دوره انگلیسی مدرن اولیه یا انگلیسی اولیه جدید، پس از معرفی ماشین چاپ در انگلستان در سال 1476 پدیدار شد، که به این معنی بود که کتاب ها می توانند به تولید انبوه برسند و افراد بیشتری خواندن و نوشتن را یاد گرفتند. در نتیجه، استانداردسازی زبان انگلیسی ادامه یافت.

رنسانس (قرن 14-17) شاهد کشف مجدد یادگیری کلاسیک بود که تأثیر قابل توجهی بر ادبیات انگلیسی داشت. در این مدت، زبان انگلیسی نیز بسیاری از کلمات یونانی و لاتین را به عاریت گرفت. اولین فرهنگ لغت انگلیسی، جدول الفبایی کلمات سخت، در سال 1604 منتشر شد.

کتاب مقدس کینگ جیمز، که برای اولین بار در سال 1611 منتشر شد، همچنین تأثیر قابل توجهی در توسعه زبان انگلیسی مدرن اولیه داشت. کتاب مقدس از لاتین و یونانی به انگلیسی ترجمه شد و بسیاری از کلمات جدید را وارد این زبان کرد.

ظهور امپراتوری بریتانیا (قرن 16-20) نیز تأثیر قابل توجهی بر زبان انگلیسی داشت. انگلیسی زبان تجارت، علم و سیاست شد و توسط استعمارگران بریتانیایی در سراسر جهان گسترش یافت. این منجر به توسعه بسیاری از انواع مختلف زبان انگلیسی شد که به گویش ها معروف هستند.

یکی از مشهورترین نمونه های ادبیات اولیه انگلیسی مدرن، نمایشنامه رومئو و ژولیت ویلیام شکسپیر است که اولین بار در سال 1597 اجرا شد. تا به امروز، ویلیام شکسپیر را بزرگترین نویسنده زبان انگلیسی می دانند.

مرحله آخر زبان انگلیسی به عنوان انگلیسی مدرن شناخته می شود که از حدود قرن نوزدهم تا به امروز صحبت می شود. زبان انگلیسی مدرن ریشه در انگلیسی مدرن اولیه دارد، اما از آن زمان تاکنون دستخوش تغییرات متعددی شده است.

مهم ترین تغییر در قرن بیستم و با معرفی رسانه های جمعی و فناوری رخ داد. به عنوان مثال، کلمات جدیدی برای همگام شدن با تکنولوژی در حال تغییر ایجاد شده اند و کلمات قدیمی از کاربرد خارج شده اند. با این حال، دستور زبان اصلی و واژگان زبان نسبتاً ثابت مانده است.

امروزه حدود 1.5 میلیارد نفر در سراسر جهان به زبان انگلیسی صحبت می کنند که آن را به یکی از رایج ترین زبان ها در جهان تبدیل می کند. این زبان رسمی بسیاری از کشورها از جمله بریتانیا، ایالات متحده و استرالیا است. انگلیسی همچنین زبان ارتباطات بین المللی است و در تجارت، آموزش و گردشگری استفاده می شود.

 

انگلیسی زبان جذابی است که در طول قرن ها تکامل یافته است و امروزه یکی از رایج ترین زبان ها در جهان است. زبان انگلیسی ریشه در آنگلوساکسون دارد، یک زبان آلمانی غربی که توسط آنگلوساکسون‌هایی که در قرن پنجم در بریتانیا ساکن شدند صحبت می‌کردند.اولین شکل انگلیسی با نام انگلیسی قدیم شناخته می شد که تا حدود قرن یازدهم به آن صحبت می شد. انگلیسی میانه پس از فتح نورمن ها در سال 1066 پدیدار شد و تا اواخر قرن پانزدهم به این زبان صحبت می شد. زبان انگلیسی مدرن در قرن شانزدهم شروع به توسعه کرد و از آن زمان به تکامل خود ادامه داد.اگر می خواهید دانش انگلیسی خود را گسترش دهید، وبلاگ انگلیسی ما در فرهنگ پاپ: زبان موسیقی، فیلم و برنامه های تلویزیونی را بررسی کنید.